|
انجمن علمی-ادبی سیّدجلال آل احمد مردی که در میقات، خسی شد؛ و در ادبیّات، کسی؛... همو که "جلال آل قلم" بود
| ||
|
بیتی، یا جمله‌ای، یا نکته‌ای...! . روی نکته‌ای که میگویم، فکر کنید: بعضی از آدم‌ها ممکن است جمله‌ای را در ذهن داشته باشند که برایشان خیلی خاصّ است! جمله‌ای یا ضرب‌المثلی، یا بیت شعری... من امّا این شعر مولانا، یکی از عجیب‌ترین و خاصّ‌‌ترین جملات زندگی‌ام بوده است. مخصوصا یکی از ابیاتش را که همیشه در مواقع خاصّ، زمزمه میکنم... . آن بخت، که را باشد، کآيد به لب جویی/ يعقوب‌صفت کی بود کز پيرهن يوسف / يا تشنه چو اعرابی در چه فکند دلوی يا موسی آتش جو، کآرد به درختی رو/ در خانه جهد عيسي تا وارهد از دشمن/ يا چون پسر ادهم راند به سوی آهو / يا چون صدف تشنه بگشاده دهان آيد/ . + این موقع خاصّ، همین چند شب پیش اتّفاق افتاد...! نوشتم تا بماند!
موضوعات مرتبط: شعر برچسب‌ها: تک گویی, خاطره [ پنجشنبه بیست و چهارم آذر ۱۴۰۱ ] [ 19:16 ] [ انجمن جلال آل احمد ]
|
درباره وبلاگ  این وبلاگ، از همه ی دوست‌دارانِ اندیشه های ناب "جلال‌آل‌احمد" و نیز همه ی آن‌هایی که معتقد به آزاداندیشیِ سالم و منطقی هستند، دعوت به همکاری می‌کند؛ ...نیز از صاحب‌نظرانی که به "نقد" عالمانه اعتقاد دارند. امـّا چرا از هر دری، سخنـی؟! باید بگویم که «جلال بزرگ» از هیچ چیز در اطرافش، غافل نبود؛ و از هیچ نکته‌ای فروگذار نکرد؛ چون که او «درد دین و جامعه» را با هم داشت... ما نیز به تبعیـّت از آن «روشنفکر جهان‌دیده»، از همه چیز سخن خواهیم گفت... | |
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
