ماجرایی که

شاید مکافات قتل داشته باشد...!

 چند روز پیش در یکی از بیمارستان‌های یزد، مادر مُسنّی را  دیدم، که مضطرب و پریشان، دنبال داروخانه میگرده.

داروخانه را  بهش نشون دادم.

چند دقیقه بعد که خودمم رفتم داخل داروخانه، دیدم پیرزن  منتظر نوبتـه.

ازش پرسیدم چی شده؟

گفت دخترش سرطان داره؛ و گفت که در شهر خودشون (یکی از شهرهای جنوبی کشور) داروهاش پیدا نمیشن، اومده اینجا یزد که داروها را  بخره.

دربارۀ سرطانش پرسیدم و اینکه دلیلش چیه؟

گفت چند سال پیش که دخترش درسش تموم شده و مدرک گرفته، رفته یکی از شرکت‌های خصوصی شهرشون برای استخدام.

میگفت تمام آزمون‌های داخلی و استخدامی را قبول شده، و  بهش گفتند که از هفته بعد بیا شرکت، و مشغول به کار شو.

اون مادر تعریف میکرد که دخترش تمام هفته را خوشحال از اینکه میتونه در زمانی که پدرش نیست، نان‌آور خونه بشه، روزشماری میکرد برای هفته بعد؛

و  هفته بعد سرِ ساعت آن روزی که گفته بودند میره شرکت.

امّا با کمال ناباوری، رئیس شرکت به  او میگه متأسّفانه مشکلی پیش اومده و شما نمی‌تونید کار کنید!!

می‌پرسه چه مشکلی؟

جواب درستی به او  نمیدن!

دختر،  مات و مبهوت به خونه برمیگرده و  چند روز بعد مشخّص میشه که آقای رئیس،  یکی از  اقوام خودش را به جای اون دختر  استخدام کرده!!

 این دختر در اوج غصّه و  افسردگی،  مجبور میشه که خانه‌نشین بشه...

او  مدّتی بعد  دچار مشکل میشه و وقتی به بیمارستان مراجعه میکنه، آزمایش‌ها نشون میدن که مبتلا به سرطان شده...

... این مادر  پیر،  اشک میریخت و  اینها را  برای من تعریف میکرد؛

و  میگفت دکترها از  درمان دخترش ناامید شدند و  بهش گفتند شاید تا 3 ماه دیگه بیشتر زنده نباشه!

این مادر مصیبت‌زده میگفت از اون رئیس نمیگذرم که جوانی دخترم را ازش گرفت...

و حالا بعد از چند ماه درمان و بیمارستان، هیچ امیدی برای بهبود دخترش نداشت...

+ راستی ماها  چقدر راحت  زندگی دیگران را  نابود میکنیم!

خدا به دادمون برسه...

سعید جرّاحی 11/6/98