نامۀ سیمین به جلال و دلتنگی ندیدنش...

.

* این نامه در زمان سفر جلال آل احمد به کشور آلمان،

از طرف همسرش سیمین دانشور برای او نوشته شده:

.
برسد به دست جلال

جلال جونی! زنگ [مأمور] پُست بیدارم کرد. به عجله آمدم پایین. کارتِ تو از برلین شرقی (آلمان). می‌دانی چند روز در راه بوده؟ اقلّا 15 روز؛ شایدم بیشتر. به هر جهت ممنون.
امّا پستچی گفت که سرش شلوغ است و ضمناً گفت ممکن است کاغذهایی اصلاً نرسد. به این دلیل که بعضی کاغذها[ی نامه] را باز می‌کنند و بعد از خواندن چون نمی‌توانند عیناً ببندند، پاره می‌کنند و در سبد می‌ریزند.

الآن ساعت سه بعد از ظهر است. پای بخاری نشسته‌ام، سماور قُل قل می‌کند و چای هم حاضر است.

جلال جون!

الهی این چند ماه هم تمام بشود و به‌سلامتی برگردی. می‌دانی تو که نیستی، نصف تن من انگار نیست. کاغذ[نامه]ات که مرتّب بیاید، این نصفِ تن من برمی‌گردد و اگر هم نیاید همانطور که گفتی باتری‌ام خالی می‌شود!

الان هزارتا کار دارم، امّا حوصلۀ هیچ کاری را ندارم. منتظر عصر امروزم که کاغذت دوباره بیاید. وقتی هم آمدی، دیگر به هیچ قیمتی از هم جا نمی‌شویم. مگر عُمر کوتاه آدمی چقدر است؟؟؟

دیشب که کمی برای "صدیقی و صدیقه" از تنهایی و رنج دوری تو می‌گفتم، گفتند این غصّه‌ها خوب است؛ آدم را رو به کمال می‌برد. مشکل می‌بینم که چنین عمر کوتاه آدمی، چنین هدف‌هایی را بشاید! یعنی کمال به این سادگی نیست که در یک عمر هشتاد ساله حاصل شود! می‌بینی که اشتهایم خوب است و خیال دارم [که] هشتاد سال عمر کنم! البتّه با شمای دوست...

امّا امشب هشت تا مهمان دارم. امروز تمام وقتم صرف پخت و پز و تمییز کردن خانه شد.

... در می‌زنند. مثل اینکه آمدند!

قربانت میروم... سیمین

.

پخش شده از برنامۀ مستطاب "خانۀ جلال"

از شبکۀ نسیم
گردآوری: سعید جرّاحی 24/3/1402

.

.

پی‌نوشت:

+ خانم سیمین دانشور حدود 90 سال عمر کرد،

ولی همسرش جلال آل احمد را در 46 سالگی کُشتند!!

در 18 شهریور سال 1348 "ساواک" او را کُشت!

.

.

.