|
انجمن علمی-ادبی سیّدجلال آل احمد مردی که در میقات، خسی شد؛ و در ادبیّات، کسی؛... همو که "جلال آل قلم" بود
| ||
|
عقل لطیف...
- "خود"ِ هر کسی، ظهور هستیِ اوست. - انسان اگر تعیّن خود را در برابر خدا قرار ندهد، عین ظهور هستی است. در واقع، جملۀ «أنا الحقّ» که حلّاج گفت هم همین است. حضرت موسی(ع) بدون خودش بود، فقط خدا. ولی فرعون، فقط خودش بود، بدون خدا. وجود ما معمّایی است حافظ/ که تحقیقش فسون است و فسانه
- دورترین فاصله‌ای که میتوانیم در این جهان تصوّر کنیم، فاصلۀ بین معقول و محسوس ماست... - «رئالیسم و ایده‌آلیسم»، دو فلسفۀ متفاوت است؛ عدّه‌ای «واقع‌گرا» هستند و عدّه‌ای دیگر «ایده‌گرا». - تنها موجودی که هم «رئال» است، و هم «ایده‌آل» انسان است و بس.
- در کلام ارسطو، عبارت «محرّک بی تحرّک» را برای "خدا" آورده شده. - افلاطون معتقد است هر چیزی در عالم، یک ایده بوده، و آنچه در عالم فعلی است، سایه‌ای از آن است. (مُثُل افلاطونی) - اسپینوزا می‌گوید «استدلال» است که انسان را از حیوان با غریزه متمایز می‌کند. - اپیکور نیز معتقد است که «آتاراکسی» یا همان طمأنینه و آرامش است که انسان باید به دنبالش باشد. - ما می‌گوییم همۀ اینها را می‌توان جمع کرد در یک چیز همۀ اینها در «آگاهی و عقلانیّت» جمع می‌شود. پس ریشۀ همۀ اینها «عقل» است.
- هستی یعنی اندیشه؛ و حقّ تعالی، هستی است و آگاهی محض. می‌گوییم «هو اللَّطيفُ الْخَبِير»؛ اینها صفت‌های خداست. لطیف‌تر از آگاهی نـداریم؛ و انسان نیز لطیف نـمی‌شود مگر به آگاهی و تعقّل؛ وگرنه جسمی سنگین و ثقیل می‌شود! شست و شویی کن و آن گه به خرابات خرام/ تا نگردد ز تو این دیر خراب، آلوده
- می‌گوید ابتدا «لطیف» شو با اندیشۀ خوب؛ با عقلانیّت... افکار پلید، انسان را از لطافت دور می‌کند. یک قدم بر خویش نِه؛ پای دگر بر کوی دوست... - جز در «توحید»، آرامشی نیست. ندیم و مطرب و ساقی، همه اوست...
استاد دکتر ابراهیمی دینانی برنامه مستطاب «معرفت» گردآوری: سعید جرّاحی 4/12/96 موضوعات مرتبط: ادبیـّات، فرهنگی، فلسفه برچسب‌ها: عاشقانه ها, برنامه معرفت [ جمعه چهارم اسفند ۱۳۹۶ ] [ 21:7 ] [ انجمن جلال آل احمد ]
|
درباره وبلاگ  این وبلاگ، از همه ی دوست‌دارانِ اندیشه های ناب "جلال‌آل‌احمد" و نیز همه ی آن‌هایی که معتقد به آزاداندیشیِ سالم و منطقی هستند، دعوت به همکاری می‌کند؛ ...نیز از صاحب‌نظرانی که به "نقد" عالمانه اعتقاد دارند. امـّا چرا از هر دری، سخنـی؟! باید بگویم که «جلال بزرگ» از هیچ چیز در اطرافش، غافل نبود؛ و از هیچ نکته‌ای فروگذار نکرد؛ چون که او «درد دین و جامعه» را با هم داشت... ما نیز به تبعیـّت از آن «روشنفکر جهان‌دیده»، از همه چیز سخن خواهیم گفت... | |
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
