|
انجمن علمی-ادبی سیّدجلال آل احمد مردی که در میقات، خسی شد؛ و در ادبیّات، کسی؛... همو که "جلال آل قلم" بود
| ||
|
آخرین سرودۀ "ابن یمین"
سلام. توی کلاس دربارۀ چند بیتی صحبت شد که "ابن یمین" در آخرین شبی که زنده بود، سرود؛ و صبح روز بعد، این اشعار را در کنار جسد او پیدا کردند. این همان ابیات است:
چهـار چيز است آيين مردم هنـري/ که مردم هنري زين چهار نيست بري يکي سخاوت طبعي چو دستگاه بود/ به نيکنامي، دائم ببخشي و بخوري دُ ديگر آن که دل دوستــان نيـازاري / که دوست،آينه باشد چو اندرو نگري سِديگر آنکه زبان را به وقت گفتن بد / نگاه داري تا وقت عذر، غم مخوري چهارم آن که کسي گر به جاي تو بد کرد / چو عذر خواهـد، نام گنـاه او نبري...
ابن یمین فَریومَدی- شاعر قرن 8 گردآوری : سعید جرّاحی 14/1/95 موضوعات مرتبط: ادبیـّات، شعر [ شنبه چهاردهم فروردین ۱۳۹۵ ] [ 19:9 ] [ انجمن جلال آل احمد ]
|
درباره وبلاگ  این وبلاگ، از همه ی دوست‌دارانِ اندیشه های ناب "جلال‌آل‌احمد" و نیز همه ی آن‌هایی که معتقد به آزاداندیشیِ سالم و منطقی هستند، دعوت به همکاری می‌کند؛ ...نیز از صاحب‌نظرانی که به "نقد" عالمانه اعتقاد دارند. امـّا چرا از هر دری، سخنـی؟! باید بگویم که «جلال بزرگ» از هیچ چیز در اطرافش، غافل نبود؛ و از هیچ نکته‌ای فروگذار نکرد؛ چون که او «درد دین و جامعه» را با هم داشت... ما نیز به تبعیـّت از آن «روشنفکر جهان‌دیده»، از همه چیز سخن خواهیم گفت... | |
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
