سرکه «نقد» یا حلوای تاریخ؟

 ایشان در مقاله خویش چنین نگاشته اند :

" من فکرش را که می‌کنم می‌بینم به انتظار گذر چنین صدسالی نشستن، یعنی حقّ قضاوت را از تو که یکی از چشندگان این دست پخت روزگاری، گرفتن؛ و همین حق را  به نازپرورده صدسال زیر لحاف گرم تاریخ خوابیده، دادن!"

نوشتن تاریخ در زمان وقوع حوادث، همانگونه که نظر "جلال" بر آن است،  فوایدی دارد و معایبی.

 یکی از فوایدش همان است که مرحوم "آل احمد" اشاره نمودند.

 دیگر آنکه مسلّماً  کسانی که خود در بستر یک حادثه اند، گاه به اموری دسترسی دارند که آیندگان از آن محرومند.

 اما ، گاه یک حادثه عواقب و پیامدهایی را دارد که تنها گذر زمان ، آنها را مشخص می کند و مورخی که بعد از سالها به آن ماجرا می‌پردازد، از آن عواقب و پیامدها مطلع است.

از سوی دیگر، چه بسا  مورّخی که در زمان وقوع حادثه آن را  می‌نگارد، به دلیل عدم آگاهی از برخی مسایل (مانند دستهای پشت پرده ای که معمولا بعد از سرنگونی یک حکومت افشا می‌شوند)، دچار قضاوت عجولانه و ارزیابی شتابزده شود و نتواند آن چنان که باید، از عهده کار سنگین و سخت نگارش تاریخ برآید.

گردآوری: امیرخسرو پناهی