پهلوان ،  یا  قهرمان ؟

آقای جرّاحی و فرهیختگان «انجمن جلال» سلام.
ایام امتحانات هست و شما سرتون شلوغه؛ ولی میدونم که در سخت ترین شرایط بازم وبلاگ جلال رو ول نمیکنین و هرجور شده مرتب بهش سر میزنین.
اگه اشتباه نکنم تو دوره راهنمایی بود که تو کتاب ادبیات یه درسی در مورد فرق"پهلوان" و "قهرمان"داشتیم.

همونجور که میدونین پهلوان کارش با ارزش تر از قهرمانه.در واقع"پهلوان"همون قهرمانه ایه که برا مقام و شهرت و...مسابقه نداده.

حالا میخوایم ببینیم تو بحث"هسته ای"اخیر، قهرمان هسته ایه کیه و پهلوان هسته ای کیه:

پاسخی به تخریب ناجوانمردانه جلیلی و تیم مذاکره کننده سابق:
این روزا شاهد اون هستیم که بعضی رسانه ها با انتشار ناقص بسته پیشنهادی ایران در آن دوره و یا روایت های مغرضانه از رویکرد تیم مذاکره کننده قبلی ، سعی دارن القا کنن که به نتیجه نرسیدن و بن بست در مذاکرات هسته ای در آن دوران ، بدلیل ضعف تیم ایرانی و دکتر جلیلی بوده...
 
علی نادری در واکنش به این مسائل ، شرایط مذاکرات رو در اون دوره ، به شکل خوبی تشریح کرده:
(متن زیر قسمتی از نوت پلاس وی است)
 
"...اولین اقدام دوستان انتشار متنی بود که از آن با عنوان بسته پیشنهادی ایران در سال 88 یاد کردند. بعد از انتشار این متن که یک متن کلی و بدون ورود به جزئیات بود توسط این دوستان، یک مافیای رسانه ای بلافاصله متن مذکور را به همین عنوان در همه رسانه ها مثل عصر ایران و فردا و خبرآنلاین منتشر کرد تا به صورت ناخودآگاه این پیغام را به مخاطب القا کنند که جلیلی با این ادبیات کلی مذاکره می کرده است و به همین دلیل هم به نتیجه نرسیده است. 
 
این در حالی بود که نه به زمان ارائه این بسته ونه الزامات زمان مذکور اشاره ای نشده بود.

زمانی که این متن کلی به 1+5 ارائه شد ما در مراحل اولیه تثبیت فناوری هسته ای صنعتی خود بودیم و برای پرشدن دستمان در مذاکرات ناچار به خریدن زمان بودیم و چه شیوه ای بهتر از مذاکره برای خریدن زمان.

اساسا آن دوره مذاکره برای مذاکره بود تا تثبیت کامل فناوری هسته ای. این امر محقق شد و به گفته کری 160 سانتریفیوژ ما به 19هزار سانتریفیوژ رسید و ما توانستیم اورانیوم را تا 20 درصد غنی کنیم.

صحیح ترین کار در آن برهه از زمان ارائه آنچنان متنی برای مذاکره بود و این اولین ناجوانمردی در ارائه ناقص بسته مذکور و بیان چرایی آن.

 
.........
 
اواخر سال 90 و اوایل 91 با عملی شدن تحریم بانک و نفت و همچنین تثبیت فناوری صلح آمیز ایران در مرحله صنعتی و 20 درصد، و اصطلاحا تقویت موضع ایران، زمان گفتگو برای رسیدن به یک نقطه مشترک آغاز شد.

بسته دیگری که دوستان منتشر کردند و تلاش کردند آنرا تمسخر کنند مربوط به این زمان است.

و نشست مسکو که در آن غرب پیشنهاد تعلیق را ارائه کرد و ایران بسته خود را که شامل 5 گام کلی بود مطرح کرد.

اما هرگز دوستان نگفتند این نشست که همین دوستان هم در آن حاضر بودند به انضمام نشست بغداد، به نشست آلماتی منجر شد که به فرموده رهبر انقلاب مقارن بود با عقب نشینی طرف غربی.

 
غربی ها در بغداد چه می خواستند؟ در آلماتی 1 چگونه عقب نشینی کردند؟
در بغداد آنچه غرب روی میز گذاشت تلاش برای فریز برنامه هسته ای ما بود:

فردو تعطیل

غنی سازی 20 درصد متوقف

مواد 20 درصد تولیدی از ایران خارج شود

در مقابل غرب دیگر تحریمی نخواهد کرد

تیم ایرانی نپذیرفت و به خانه برگشت.

در این ایام اقدام به نصب 3000 سانتریفیوژ نسل جدید شد و نتیجه اش در آلماتی 1 روشن شد. غرب با عجله به میدان آمد تا توافقی را با ایران امضا کند تا توسعه فناوری بیش از این نباشد. پیشنهادات عوض شد و غرب عقب نشست:

فردو تعطیل نشود فقط گاز تزریق نشود به سانتریفیوژها

غنی سازی متوقف نشود فقط 6 ماه تعلیق شود البته قابل تمدید

مواد 20 درصد خارج نشود فقط اکسید شود

در مقابل
تحریم جدیدی نخواهد بود، لغو تحریم طلا و فلزات و پتروشیمی.

تیم ایرانی نپذیرفت و به ایران بازگشت.

واکنش رهبر انقلاب به این عقب نشینی جالب است:

در این دیدار غربی ها کار مهمی انجام ندادند که از آن تعبیر به دادن امتیاز شود بلکه آنها فقط به بخشی از حقوق ملت ایران، اعتراف کوچکی کردند.

 
آلماتی 2
غربی ها خواستار توقف برنامه هسته ای ایران در همین مرحله و نگران از توسعه بیشتر آن بودند. پیشنهاد ایران این بود:

تعلیق 20 درصد فقط برای 6 ماه غیرقابل تمدید

فردو 20 درصد غنی نمی کند ولی گاز برای غنی کردن 5 درصد تزریق خواهد شد

مواد موجود 20 درصد به هر میزان که لازم داشته باشیم اکسید خواهد شد

طرف مقابل
لغو تحریم بانکی و نفتی

تیم مقابل جواب منفی نداد و اعلام کرد اختیار برای تصمیم گیری در این سطح ندارد و باید از پایتختها اجازه بگیرند که جلیلی اعلام کرد تا 10 ساعت دیگر هم مینشینیم، بروید و پاسخ بیاورید. رفتند و انتخابات شد و ...

 
این عقب نشینی غرب و رسیدن به این مرحله، با سخنرانی و کلی گویی محقق نشده بود.

مذاکره انجام شده بود. مذاکره ای که هیچ وقت اعلام رسانه ای نشد.

دقت کنید. در این امتیازات نه حرفی از غنی سازی 5 درصد ایران است و نه حرفی از تعلیق بالا 5 درصد نه حرف از تعطیلی اراک است و نه حرف از پروتکل الحاقی و بازرسی های آنچنانی و نه حرف از اکسید کردن هر آنچه مواد 5 درصدی که از این به بعد تولید میکنیم.

 فقط بحث روی 20 درصد می چرخد.

 مقابلش هم همه تحریمهاست که تعدیل شده اش می شد برخی از آنها.
جلیلی در آلماتی 2 خیلی راحت می توانست آنچه امروز دوستان به عنوان توافق بسته اند را با غرب ببندد، آنهم با امتیاز داده کمتر و البته آورده بیشتر؛ و بعد از آن به راحتی می شد قهرمان مذاکره و قهرمان هسته ای و براحتی رئیس جمهوری دولت یازدهم.

 اما اینها را نکرد چون آن توافق را خیانت در امانت می دانست...

پس به این نتیجه میرسیم که قهرمان هسته ای آقای ظریف هستن ولی مهم تر از اون"پهلوان هسته ای"آقای دکتر جلیلی هستن.

یاعلی(ع)!

سیّد رسول هدایتی